Brazylia jest największym państwem w regionie Ameryki Łacińskiej i Karaibów. Przewyższa inne kraje pod względem ilości mieszkańców oraz sytuacji gospodarczej, bowiem jest największą ekonomią na kontynencie (a dwunastą na świecie)^[1]. Trzy największe miasta Brazylii: São Paulo (21,2 mln), Rio de Janeiro (12,4 mln), Belo Horizonte (5,1 mln) przewyższają ilość ludności w Polsce (która w roku 2024 wynosiła 36,6 miliona mieszkańców), a sama Brazylia liczy blisko 204 milionów ludzi^[2]. W 2023 roku PKB całkowite wyniosło 2,173 miliarda USD, a PKB per capita 20,001 miliarda USD. W czasie pandemii koronawirusa, PKB Brazylii zmalało o 4,6%, a PKB per capita o 4,1%^[3]. Sytuacja zaczęła się normalizować w czwartym kwartale 2023 roku, kiedy PKB realne wzrosło o 2,2% w porównaniu z rokiem poprzednim. Przyczyną wzrostu była prężna działalność sektora usług i silna produkcja rolna, która stanowiła podstawę brazylijskiego eksportu (w 2023 r. eksport towarów wyniósł 314,1 miliarda euro). Głównymi partnerami kraju są Chiny, Stany Zjednoczone i Argentyna (do Polski trafia 0,5% eksportu brazylijskiego). Najczęściej eksportowanymi produktami są soja, kawa, rudy i koncentraty żelaza, oleje ropy naftowej, cukier trzcinowy oraz buraczany, czy kukurydza. Brazylia natomiast importuje głównie samochody i pojazdy silnikowe (oraz części do tych produktów), turbiny gazowe, czy urządzenia przemysłowe^[4]. Pomimo ogromnego potencjału gospodarczego i ludnościowego, kraj zmaga się z nierównościami podziału dochodu między obywatelami, co ujawnia współczynnik Giniego wynoszący 52,9%.

Wybuch pandemii COVID-19 uwydatnił rosnące problemu brazylijskiej gospodarki. PKB per capita według parytetu siły nabywczej pozostawało na niemal niezmiennym poziomie od 10 lat. Pogorszenie sytuacji gospodarczej rozpoczęło się blisko dekadę temu, kiedy Policja Federalna rozpoczęła dochodzenie w sprawie korupcji w sektorze naftowym, co doprowadziło do licznych aresztowań osób decyzyjnych (dyrektorzy PETROBRAS, właściciele Odebrecht, czy Andrade Guitierrez)^[5]. Skandal korupcyjny związany z PETROBRASem doprowadził do poważnego kryzysu politycznego i gospodarczego, co było przyczyną zawieszenia kluczowych inwestycji, wzrostu inflacji oraz milionowymi protestami społecznymi (które finalnie zakończyły się impeachmentem prezydentki Dilmy Rousseff kończąc 14 letni okres rządów Partii Pracujących, zapoczątkowany przez prezydenta Inacio Lula da Silva w 2003 roku)^[6]. Prezydentka Rouseff została zastąpiona przez wiceprezydenta Michel Temera, który sprawował ten urząd do 2018 roku. Czas jego rządów początkowo zbiegł się z sukcesami brazylijskiej gospodarki – dzięki hossie na rynku surowców podniósł się poziom życia najbiedniejszej klasy społecznej (kosztem klasy średniej) oraz rozwojem sektora naftowego^[7]. Niestety niedługo później w wyniku politycznego zawirowania, gospodarka ponownie odczuła poważne straty (z wyjątkiem sektora rolno-spożywczego), a wskaźnik bezrobocia wzrósł do 15% w 2017 roku. Kolejnym prezydentem został Jair Bolsonaro – niezwiązany z żadną tradycyjną partią polityczną, antysystemowy i kontrowersyjny polityk, który zapowiedział walkę z korupcją i przestępczością. Od 2023 roku urząd prezydenta obejmuje wspomniany wcześniej polityk, Inacio Lula da Silva. Kampania prezydencka była niezwykle intensywna, a podczas inauguracji na urząd prezydenta doszło do próby zamachu stanu, przeprowadzonej przez zwolenników Bolsonaro.

Przyjrzyjmy się teraz relacjom pomiędzy Polską, a Brazylią, w szczególności stosunkom gospodarczym. W Brazylii znajduje się ambasada polska w Brasilii, konsulat generalny RP w Kurytybie, cztery konsulaty honorowe (Manaus, Belo Horizonte, São Paulo i Porto Alegre) oraz ataszat wojskowy. To właśnie z Brazylią Polska ma najdłuższą historię stosunków dyplomatycznych, z całego regionu Ameryki Południowej i Karaibów. Powodem były duże fale emigracji Polonii na przełomie XIX-XX wieku. Co więcej, Ruy Barbosa de Oliveira, brazylijski mąż stanu, polityk i dyplomata, wielokrotnie zabierał głos na arenie międzynarodowej, w sprawie przywrócenia polskiej państwowości. Przykładem było wystąpienie na II Międzynarodowej Konferencji Pokojowej w Hadze w 1907 roku, kiedy Ruy Barbosa de Oliveira opowiadał się za odzyskaniem niepodległości przez Polskę^[8]. Brazylia oficjalnie uznała państwo polskie w 1919 roku, a rok później państwa nawiązały stosunki dyplomatyczne na poziomie poselstw (w tym czasie Polska nawiązała również relacje z Urugwajem, Paragwajem i Chile).